woensdag 2 maart 2016

Ontbijt


Ik krijg wel eens de vraag wat mijn kinderen (meestal) voor ontbijt eten en aangezien ik vanmorgen héél vroeg wakker was  (zou ik dan toch een ochtendmens zijn? ;-) ) had ik zelfs tijd om er eens een foto van te nemen.

In de meeste gevallen eten Mauro (9) en Ubi (7) 's morgens soya-yoghurt, aka yofu. Ik ga er van uit dat je dat intussen kent, ze verkopen het in alle grote supermarkten. De favorieten hier zijn de vanille-variant, die met bosbes en die met granaatappel van Alpro. Of de witte met een beetje ahornsiroop (gembersiroop als het aan mij ligt) Soms koop ik ze ook in de biowinkel van provamel of soyade, maar onze kleine biowinkel heeft dit niet steeds in aanbod, dus het hangt er wat van af.

Bovenop die yofu gaat fijngesneden fruit en de granen-selectie van de dag. Ik hou me zelf niet echt bezig met die selectie, dat doen ze meestal zelf. Er staat meestal chia, maanzaad, zonnebloempitten, hennep, gierstvlokken en rozijnen op tafel. Er is meestal ook gewone mueslimix of granola uit de (bio)winkel en het is vooral Ubi die daar naar grijpt. Mauro is diegene die 's morgens vroeg al tijd en goesting heeft om na te denken wat hij in zijn kom wil. Ik geloof dat dat ook iets zegt over hun karakter. Zelf ben ik eerder aan de havermout, maar ook in al zijn variaties, zelden hetzelfde.
Daarbij drinken ze een glaasje water of "amandelmelk".

We doen dat eigenlijk al een paar jaar zo, en het lijkt hen niet tegen te steken. Voordien was hun lievelingsontbijt als ik hen die keuze gaf  yofu met speculoos of een witte boterham met choco. Lekker zal dat wel geweest zijn, maar gezond kan je het nu niet echt noemen. Het voordeel van groter wordende kinderen is dat je samen met hen kritisch naar die dingen kan gaan kijken, en dat we samen oplossingen konden zoeken om minder suiker in het ontbijt te hebben en meer granen. En dit is de manier waarop we het vooralsnog doen.
Ik weet heel goed dat dit géén suikerloos ontbijt is, maar bon, het is een compromis. Het is haalbaar en in de zaden en pitten zitten heel veel voedingsstoffen die ze anders niet altijd uit hun ontbijt zouden halen.
Deze poster hangt in onze keuken en helpt hen (ons) er aan te herinneren welke stoffen we allemaal nodig hebben om gezond te zijn en goed te kunnen leren en spelen. Je kan hem hier gratis downloaden, de grote versie is ook bij EVA te koop.

De meeste kinderen verdragen de meeste noten heel goed, pinda's uitgezonderd (als je dat een noot wil noemen) De voornaamste reden waarom men toch nog vaak zegt: "Pas op met noten" bij kleine kinderen is dat ze zich erin kunnen verslikken en dat kan lelijke infecties geven in de longen. Als je daar schrik voor hebt, kan je steeds notenpasta's overwegen voor op toast of brood. Deze zijn verkrijgbaar in alle biowinkels en zijn eigenlijk gewoon de gemixte vorm van de noten. Dat wil zeggen dat als je een goede keukenrobot hebt, je ook heel makkelijk je eigen notenpasta's kan maken, wat vaak ook goedkoper is.
Amandelpasta is een heel goede om mee te starten (neem de witte variant in de winkel  of als je het zelf gaat maken: pel eerst de amandelen -- dit is minder bitter en meer kans op succes) wegens heel toegankelijke smaak, zeer gezond, weinig kans op allergie.
Ik sta ervan versteld hoe zeer het aanbod aan noten en zaden gegroeid is het laatste jaar. Zelfs in de gewone standaard supermarkt vind je meestal wel je ding in de rayon bij rozijnen en gedroogd fruit of bij de benodigdheden om brood te bakken.
Zelf ben ik ook zeer tevreden van de kwaliteit en het gemak van een bestelling bij Pit&Pit.

Wat betreft noten en zaden ben ik zelf ook aan het experimenteren om meer spreads te maken op basis daarvan, omdat ik goede alternatieven zoek voor kaas en winkel-broodbeleg. Ik hoop binnenkort wat tijd te hebben om die probeersels ook eens op een blog te zetten.