Polenta

Vroegere jaren, toen ik nog onthaalmoeder was, had ik zo mijn maniertjes om kinderen rijst te laten eten. Ik kookte de rijst gaar en nadien roerde ik er nog wat water en polenta onder, die ik dan liet afkoelen en in repen sneed, zodat de kleintjes zelf hun rijst zouden kunnen eten, zonder al te veel gesmos. Want ja, zelfstandig eten werd zéér aangemoedigd, maar geef nu zelf toe: met rijst is dat toch écht niet zo evident. Die rijst-polenta brokken waren een ideale oplossing.

Sindsdien gebruik ik polenta in de keuken vooral om burgers zelf te maken, het is een heel goed bindmiddel.  

Vandaag kreeg ik het nog eens 'in mijn sterre' (zoals ze dat hier zeggen) om nog eens gewoon old school polenta te maken. Tis te zeggen, niet de traditionele polenta, want het zou een vermelding op dit blog niet waard zijn, moest er geen trucje inzitten om het net-dat-tikje meer te geven. 

Nodig:

3 kleine wortels (of één dikke grote)

1 grote aardappel 

40 gram gemalen hazelnoten

Een 15-tal rozijnen die ik in 2 sneed

1 dikke koffielepel vijgenconfituur

een snufje zout of bouillonpoeder

3 glazen water (mijn glazen zijn ongeveer het type whisky-glas)

1 glas polenta

Werkwijze:

Breng 3 glazen water aan de kook en doe daarin de wortel en de aardappel, in stukjes

Als wortel en aardappel goed gaar zijn, pureer je ze, in het water waarin je ze kookte, daar voeg je dan de overige ingrediënten bij. Nog 1 minuutje op een zeer klein vuurtje doorroeren en uitgieten in een (vierkante) kom.

Je kan het zo opeten, maar de reden dat ik het in een vierkante kom doe, is omdat ik het laat afkoelen, de polenta dan nog eens in blokjes snij en in een klein beetje olie of boter opbak op de pan. Nog lekkerder!

Voila, simple comme bonjour en toch een lekker en gezond-zoet bijgerechtje dat ook kindjes weten te appreciëren. Wij aten dit vandaag met een stoofpotje van aardappel-wortel-raapjes-ui-linzen in bierbouillon met laurier. Dat zoete van die polenta past uitstekend bij het lichtjes bittere van de stoofpot.