Moussaka

Beetje zotjes dat ik mijn recept voor moussaka nog niet gedeeld heb, want -hoewel eigen stoef stinkt- is dit toch een gerechtje waar ik al menig potluck mee heb opgeleukt en kramende vrouwen heb versterkt. 

Moussaka maken is in principe heel eenvoudig, alleen vraagt het wat tijd en geeft het wat afwas. Wat mij betreft zijn woensdagnamiddagen ideaal om Moussaka te maken, waarna donderdagavonden het meest geschikt zijn om het op te eten. Dat nachtje rust komt deze ovenschotel beslist ten goede.

Het gaat ongeveer alsvolgt:
Als ik moussaka maak, dan maak ik meteen een heel grote ovenschaal, genoeg voor 6 porties. De waarheid is dat ik dat altijd in die grote hoeveelheid maak, omdat het zo lekker is, en dag nadien nog lekkerder en het is ook makkelijk invriesbaar voor een dag dat je niet zoveel zin hebt om te koken.

Je kan uiteraard ook het recept delen door 2 of 3 als je meer 'normale' porties wil.

Ik doe het zelf wat op gevoel, dus echt exact exact zijn de hoeveelheden niet, maar dat is niet zo belangrijk.

Ik snij 3 aubergines in stukjes, en zet die in een grote ovenschaal in de oven met een goede scheut olijfolie en zout (150 graden, tot ze gaar zijn, ong 20 min schat ik)

Ik snij 3 ajuinen in fijne halve ringen (of kwart ringen als je het liever fijn hebt) en daar doe ik 3 teentjes look bij, fruiten in de pan met olijfolie. Daar gaat 1 grote fles passata bij (bio-time, 750 ml) en 2 blokjes groentebouillon, extra zout indien nodig, peper en 3 laurierblaadjes. Als dat suddert (zachtjes) dan voeg ik 1/2 glas rode wijn toe en 3 koffiekopjes vooraf goed geweekte groene linzen (een nachtje weken -- of een kwartiertje koken kan ook!). Als je zelf geen linzen hebt geweekt, kan je ook 2 blikken linzen gebruiken.

Intussen staat 1 kg aardappelen in kleine blokjes te stomen tot ze gaar zijn.

Nadien neem ik in een pot 1L ongezoete (heel belangrijk) soyamelk en breng die aan de kook.

In een kopje apart neem ik 4 grote lepels maïzena en roer die in wat soyamelk, die ik bij de pot doe alsof je vanillevla maakt. Daar doe ik peper en zout bij en veel nootmuskaat. 

(Je kan ook perfect een bechamel van soyamelk maken op basis van roux, maar op deze manier is het gerecht ook glutenvrij)

Ik doe hier graag wat edelgistvlokken in voor een wat kazig effect, maar het kan ook zonder.

Patatjes en aubergine mengen in de ovenschaal waarin al de aubergine zat, daar de linzen-tomatensaus over en dat bedekken met de 'kaas'saus.  Zet de schaal een half uurtje in je oven op 180°.

Als je het echt lekker wil laten worden, eet je het pas de dag nadien op, of als je tijd hebt, zet je de schaal met alles er in 3u in een oven op 100°, dan versmelten de smaken lekker.

Plantaardige chocomousse

In veganistische kringen is er dezer dagen veel te doen over "aquafaba", wat het vocht is dat je in een blik/bokaal kikkererwten vindt. Je kan daar lekkere dingen mee maken als je het opklopt, en ik heb het ook geprobeerd om daar chocomousse van te maken en het is wel ok, maar het kan echt niet tippen aan het 'gewoon' recept voor chocomousse. Veganistisch en dus ook lactosevrij. Het is bijna te eenvoudig om het hier neer te pennen.

Wat heb je nodig?
- 1 brik soyaroom om op te kloppen (dat hebben ze oa bij carrefour)
- 100 gr pure chocolade
- 2 eetlepels plantaardige melk
- 1 zakje klop-fix
-2 eetlepels pure cacao
optioneel: 1 eetlepel bloemsuiker (als je een zoetebek bent)


1/Klop met de klopmixer de soyaroom + klopfix luchtig.

2/ Smelt de pure chocolade met de plantaardige melk au bain marie of op laag vermogen in de microgolf.

3/ Zet eerst voorzichtig de cacao onder de mousse en voeg daarna zachtjes de chocolade toe, meng goed, maar doe rustig.

4/ Laat de chocomousse minstens 2u opstijven in de koelkast.

5/ Klaar.

Zo simpel is dat dus, en je hebt hiermee een zeer luchtige mousse. Ik gebruik hem om zo te eten (iedereen is er zot van) of met wat aardbeien of om een chocoladetaart af te werken. Hij is zo stevig dat hij ook opspuitbaar is met de spuitzak, bijvoorbeeld op cupcakes.

Regenboogpizza

Paasvakantie! Hoera!

Vorige week trokken mijn kinderen en ik er op uit om te gaan spelen bij een vriendin en haar dochters. Zware regenwolken zorgden ervoor dat we onze buitenspeelplannen veranderden naar drogere oorden. We spraken af dat zij voorzag in materiaal om van haar keuken een echt kunstenaarsatelier te maken, en dat ik spullen meebracht om nadien samen met de kinderen te koken. 

Aangezien het thema van de dag 'Kunst' was, vertrouwde ik er op dat als we met veel kleur zouden gaan werken, het wel goed zou komen. 

Ik nam dan ook van alle kleurgroepen wat ingrediënten mee en we gingen voor regenboogpizza!

Voor de bodem van de pizza gebruikten wij: 

15O gram bloem, 4 eetlepels water, 4 eetlepels olijfolie, wat zout, wat oregano, een klein beetje natriumbicarbonaat en een paar drupjes azijn. (Die laatste 2 maken het deeg wat luchtiger, maar het kan ook prima zonder.)  --> Alles bij elkaar mengen, goed kneden en uitrollen met de deegrol.

Je kan uiteraard ook kant-en-klaar deeg gebruiken uit de supermarkt. 

Mijn vriendin had geen pizzabakplaat (met gaatjes) in huis, dus maakten we vierkante pizza's in een gewone plaat. Ik bakte het deeg even voor, om er zeker van te zijn dat het goed krokant zou worden, voordat we er het beleg op deden. 

Ik maakte een sausje van passata, cashewnoten, peper en zout en pizzakruiden om de bodem mee te bestrijken. (Alles koud in een pot en de mixer er in. Je kan ev ook wat olijven toevoegen)

Daarop deden we in regeboogvolgorde de groenten en vleesvervangers:

Rood: paprika en kerstomaatjes

Oranje: vegetarische knackworstjes en geraspte wortel

Geel: maïs

Groen: broccoli

Blauw/Paars: Rode bonen, rode ui, aubergine

Uiteraard kan je ook andere groenten gebruiken, het leuke is dat je kan werken met wat voorhanden is.

We werkten de pizza's af met mozzarella voor de meesten en zelfgemaakte 'cashew-kaas' voor mijzelf. (Geweekte cashewnoten mixen met wat look, zout, citroen en edelgistvlokken)

Hoe lang ze in de oven moeten hangt wat af van je oven. Reken op ongeveer een klein kwartiertje als je hem op 240°C hebt voorverwarmd.

We maakten drie ovenplaten pizza voor 3 volwassenen en 4 kinderen tussen 6 en 10. Alles was op, iedereen was heel enthousiast over deze pizza's. Een geweldige manier om kinderen bonen en veel groentjes te laten eten. 

Tip: Aangezien we maar 1 plaat hadden was het handig dat we er aan dachten om de pizza te bakken op een bakpapier. Zo konden we de pizza heel makkelijk van de plaat tillen als hij klaar was om meteen een andere pizza in de oven te steken voor de volgende ronde.

Cantina Mexicana

Zondag vertrokken mijn twee kinderen op kamp, als 'afscheidsfeestje' aten we mexicaans. Wat wij daaronder verstaan zal een échte mexicaan misschien niet (h)erkennen als zijn nationale keuken, maar we begrijpen elkaar.

Mijn kinderen zijn er dol op als ze chips als middageten krijgen, hoe zou je zelf zijn? De truc is om ze niet onbeperkt chips te geven en ze verschillende groenten voor te schotelen, zodat ze zeker hun vitaminen binnen hebben. Bij mijn gezin werkt dit truucje al een paar jaar heel goed.

Als wij 'van mecicaans doen' voorzie ik voor 4 personen:

- 1 zak totilla-chips naturel (die ik even in de oven zet vlak voor ik ze opdien, om de chips warm en extra lekker te maken)
- rauwe groenten zoals worteltjes, komkommer, (kers)tomaat, sla of wat er ook maar in de buurt is.
- guacamole die ik vers maak met 2 avocado's, een teentje look, zout, tikje komijn, tikje peper, een tikje gemalen korianderzaad of wat verse koriander en optioneel een klein scheutje soya-room.  Ik maak met deze ingrediënten een smeuïge saus in de hakmolen van de mixer.
- een soort van rode bonen-saus met maïs. Hiervoor neem ik een groot blik bonen en een klein blik maïs (vertrekken van droge bonen, weken en koken kan uiteraard ook!) en een klein beetje tomatenpuree of pasata. Ik kruid dit goed met een beetje chili, paprika, zout, een klein beetje agavesiroop, wat komijn en een koffielepeltje rauwe cacao-poeder. De kruiding hangt wat af van je smaak.  Je kan ook gewoon chili-sin-carne maken volgens dit recept. Ik maak het persoonlijk zonder paprika omdat Mauro, mijn oudste zoon, geen paprika verteert. Maar als je geen probleem hebt met paprika, is deze groente een zalig lekkere toevoeging.

Doe je het liever niet met chips, dan kan je al deze ingrediënten ook in een wrap rollen. Ikzelf hou het liefst helemaal plantaardig maar mijn lief vind het pas 'af' als er ook een beetje zure room bij is, ook heel lekker.

Tip: in de biowinkel verkopen ze ook tortillachips met blauwe maïs en linzen. Ik vind die heel lekker en zo krijg je nog wat meer kleur op je bord. Ook lekker als snack natuurlijk. Ik bedoel deze: 

Smakelijk!

Ontbijt

Ik krijg wel eens de vraag wat mijn kinderen (meestal) voor ontbijt eten en aangezien ik vanmorgen héél vroeg wakker was  (zou ik dan toch een ochtendmens zijn? ;-) ) had ik zelfs tijd om er eens een foto van te nemen.

In de meeste gevallen eten Mauro (9) en Ubi (7) 's morgens soya-yoghurt, aka yofu. Ik ga er van uit dat je dat intussen kent, ze verkopen het in alle grote supermarkten. De favorieten hier zijn de vanille-variant, die met bosbes en die met granaatappel van Alpro. Of de witte met een beetje ahornsiroop (gembersiroop als het aan mij ligt) Soms koop ik ze ook in de biowinkel van provamel of soyade, maar onze kleine biowinkel heeft dit niet steeds in aanbod, dus het hangt er wat van af.

Bovenop die yofu gaat fijngesneden fruit en de granen-selectie van de dag. Ik hou me zelf niet echt bezig met die selectie, dat doen ze meestal zelf. Er staat meestal chia, maanzaad, zonnebloempitten, hennep, gierstvlokken en rozijnen op tafel. Er is meestal ook gewone mueslimix of granola uit de (bio)winkel en het is vooral Ubi die daar naar grijpt. Mauro is diegene die 's morgens vroeg al tijd en goesting heeft om na te denken wat hij in zijn kom wil. Ik geloof dat dat ook iets zegt over hun karakter. Zelf ben ik eerder aan de havermout, maar ook in al zijn variaties, zelden hetzelfde.
Daarbij drinken ze een glaasje water of "amandelmelk".

We doen dat eigenlijk al een paar jaar zo, en het lijkt hen niet tegen te steken. Voordien was hun lievelingsontbijt als ik hen die keuze gaf  yofu met speculoos of een witte boterham met choco. Lekker zal dat wel geweest zijn, maar gezond kan je het nu niet echt noemen. Het voordeel van groter wordende kinderen is dat je samen met hen kritisch naar die dingen kan gaan kijken, en dat we samen oplossingen konden zoeken om minder suiker in het ontbijt te hebben en meer granen. En dit is de manier waarop we het vooralsnog doen.
Ik weet heel goed dat dit géén suikerloos ontbijt is, maar bon, het is een compromis. Het is haalbaar en in de zaden en pitten zitten heel veel voedingsstoffen die ze anders niet altijd uit hun ontbijt zouden halen.
Deze poster hangt in onze keuken en helpt hen (ons) er aan te herinneren welke stoffen we allemaal nodig hebben om gezond te zijn en goed te kunnen leren en spelen. Je kan hem hier gratis downloaden, de grote versie is ook bij EVA te koop.

De meeste kinderen verdragen de meeste noten heel goed, pinda's uitgezonderd (als je dat een noot wil noemen) De voornaamste reden waarom men toch nog vaak zegt: "Pas op met noten" bij kleine kinderen is dat ze zich erin kunnen verslikken en dat kan lelijke infecties geven in de longen. Als je daar schrik voor hebt, kan je steeds notenpasta's overwegen voor op toast of brood. Deze zijn verkrijgbaar in alle biowinkels en zijn eigenlijk gewoon de gemixte vorm van de noten. Dat wil zeggen dat als je een goede keukenrobot hebt, je ook heel makkelijk je eigen notenpasta's kan maken, wat vaak ook goedkoper is.
Amandelpasta is een heel goede om mee te starten (neem de witte variant in de winkel  of als je het zelf gaat maken: pel eerst de amandelen -- dit is minder bitter en meer kans op succes) wegens heel toegankelijke smaak, zeer gezond, weinig kans op allergie.
Ik sta ervan versteld hoe zeer het aanbod aan noten en zaden gegroeid is het laatste jaar. Zelfs in de gewone standaard supermarkt vind je meestal wel je ding in de rayon bij rozijnen en gedroogd fruit of bij de benodigdheden om brood te bakken.
Zelf ben ik ook zeer tevreden van de kwaliteit en het gemak van een bestelling bij Pit&Pit.

Wat betreft noten en zaden ben ik zelf ook aan het experimenteren om meer spreads te maken op basis daarvan, omdat ik goede alternatieven zoek voor kaas en winkel-broodbeleg. Ik hoop binnenkort wat tijd te hebben om die probeersels ook eens op een blog te zetten.

Vreugderepen met cocos, amandel en chocolade

Ik wil graag een receptje delen, en ook een beetje gewoon opschrijven wat ik deed om het zelf niet te vergeten, want ik heb iets gemaakt en ik vind het heel lekker.
Een tijdje geleden zag ik op facebook een receptje voor iets wat me wel lekker leek: the no-bake-almond-joy-bars-with-ganache-topping 
Ik dacht: dat wil ik ook wel eens proberen, want dat ziet er zoooo goed uit.
Dat was dus de basis om van te vertrekken.
Maar ik ben heel slecht in het opvolgen van instructies,... als het op eten aankomt dan toch. In het echte leven is dat anders: ik parkeer nooit op de parking van een winkel als ik er niet echt mijn boodschappen ga doen en ik heb er moeite mee om naar links te draaien als mijn GPS zegt dat ik naar rechts moet, zelfs als er een blokkade op de weg staat. Maar goed, het gaat hier niet over mijn hersenkronkels, maar over zoetigheid, gelukkig.

Ik hou af en toe van zoet. Maar ik hou niet van suiker en het effect dat dat op je lichaam heeft. Ik hou van veel reacties op mijn facebook of instagram-account als ik iets heb gemaakt en: met zoetigheid werkt dat altijd. (Dat van die reacties dat wil ik niet toegeven, want dat klinkt zo ijdel en dat is het ook - mijn ijdelheid wordt gelukkig gecounterd door mijn eerlijkheid)

Wie dus op zoek is naar een lekker dessertje zonder gluten, zonder zuivel is hier op dit moment op het juiste adres. Het is in een half uurtje klaar, maar dan kan je het nog niet meteen eten: moet nog even in de koelkast. Dit recept geeft je ongeveer 20 kleine porties. Je hebt er geen oven bij nodig.

Er zijn 3 lagen aan, de eerste is de korst:

Hiervoor neem je 1 cup (of kopje) gemalen amandelen, 1 cup mengeling van amazone en pecannoten, 1/2 cup ontpitte dadels, 2 el pure cacaopoeder, 1 el kokosvet  en 2 el agavesiroop.
Dit alles in de keukenrobot fijnmalen en mengen, en daarmee de boden van een schaaltje van 20 bij 20 cm vullen. Je mag dat goed aandrukken.

Daarna komt de fluff:

Hiervoor nam ik 1 brikje opklopbare soyaroom, wat ik stijf klopte met de mixer en waar ik dan 2 zakjes  klop-fix aan toevoegde. Als dat stijf was, deed ik er de kokosroom van 1 blik cocosmelk bij * en ik klop verder op. Daarbij ging nog 1/4 cup fijngemalen havermout, 1/4 cup kokosmeel van amanprana, 1,5 cup geraspte kokos, 1 cup kokosschilfers, 2 el agavesiroop en 2 el kokosvet.

Deze fluff gaat op de bodem, niet te zeer aandrukken zodat het luchtig blijft.

De ganache bestaat gewoon uit zwarte chocolade (ongeveer 1 cup) die je laat smelten, mengt met 2 el cocosroom en een drupje amandelextract.
(Ik smelt de chocolade op laag vermogen in de microgolf - doe er steeds wat vocht bij als je het zo wil doen. Je kan het ook au bain marie doen)
Deze chocoladelaag gaat over de fluff.

Als afwerking, strooi je geroosterde cocosvlokken en amandelschilfers over de nog warme ganache.
Rooster ze al roerend in een droge pan, maar let op: verbrand snel. Goed blijven roeren dus.

Zet de schotel een paar uur in de koelkast voor je het gaat opeten. Dan heeft het mooi de kans om helemaal op te stijven. Snij dan in blokjes. Ik zou aanraden om blokjes van 3x3 com ongeveer te doen.
Bewaren doe je in de koelkast.

En dan nu de opmerkingen:

*Als ik iets maak als dit, dan leg ik in de schotel (bodem + randen) eerst  een vel bakpapier, dat is handigst als je daarna gaat snijden, want je kan gewoon het bakpapier bij de randen omhoog tillen en op een snijplank werken: geen gepruts.
Met een springvorm werken is een andere optie.

*cocosroom krijg je door het cocosvocht van het romige gedeelte te scheiden. Leg je blik(ken) cocosmelk in de koelkast en de room zal hard worden. Het vocht kan je afgieten. Kleine tip: leg blikken in je koelkast op hun zijkant, met het lipje om het blik open te doen naar onder. Dan kan je als het koud is, het vocht afgieten door het blik maar een heel klein beetje open te doen. Dat vocht hoeft niet te verdwijnen in de afvoer: het is heerlijk in een smoothie, of als basis van chocomelk.

*Ik heb geen echte keukenrobot. Ik heb wel een hakmolen bij mijn braunmixer. Ik vind dat heel handig gerief. Als je zoiets niet hebt, denk ik dat je er met een stevige staafmixer ook wel komt.

* Havermout fijn maken doe ik met een koffiemolen, ook dat vind ik fijn gerief. Ik gebruik hem ook om andere zaden fijn te maken (bv chiazaad of lijnzaad, waarmee je dan een eiervervanger kan maken) of om droge kikkererwten fijn te malen om in 1-2-3 falafel te maken. (zal ik binnenkort eens een blogje over maken)
Maar als je geen koffiemolen hebt (en je bent niet binnenkort jarig) kan je het waarschijnlijk ook wel doen met de hakmolen, als je een grotere hoeveelheid havermout neemt om te malen.
Misschien lukt het ook wel om havermout in een zakje te doen en dat zakje te bewerken (lees: op kloppen) met een deegrol.

*als je dat cocosmeel niet hebt, gebruik dan wat meer havermout, of wat minder soyaslagroom. Want cocosmeel en havermout compenseren hier bij mij voor het vocht van de slagroom. Zorgt voor structuur en textuur. (cocosmeel lijkt qua textuur op bloem, kokosrasp zijn die korreltjes die je kent van rotsjes en schilfers zijn grotere stukken, zoals ze ook bij studentenhaver zitten)

*Onthou: ik probeer ook maar wat. Er zijn geen heilige regels (behalve dan dat je niet parkeert op de parking van een winkel waar je niet gaat winkelen) en doe je eigen ding. Soms mislukt het, soms gaat het goed, en hoe meer je oefent, hoe beter het zal lukken, want ervaring is in dit geval zeer betekenisvol. Dat is hoe ik het zie, en de rebel in mij. Ik snap het als je alles wil afmeten en afwegen en strikt recepten wil volgen. Maar ik ben zelf niet zo. Ik beloof wel om geen mislukkingen te bloggen en deze te verkopen als geweldig lekkere dingen :-) Alleen als het echt lukt, dan kom je het te weten!

* die cups... die vind je in vele winkels tegenwoordig. Ik heb de mijne indertijd in Dille en Kamille gekocht en ik heb ook schattige kannetjes van Rice die maatschepjes zijn. Vaak worden er cup-maatschepjes meegeleverd in de doos van bv een broodbakmachine. En anders voldoet een standaard kopje ook. Geen tas, voor alle duidelijkheid.

* Ik deel graag foto's van eten, en je kan ze vinden op mijn instagram. Vraag mij niet waarom ik daar mee ben begonnen (en als je dat toch doen en je het antwoord wil weten: om mijn moeder te overtuigen dat ik NIET al 15 jaar overleef op groentenpizza en appelmoes met veggie worst,... een hardnekkige overtuiging waar ze mee blijven zitten is)  Contradictorisch, alweer, want mijn moeder zit niet op de computer en vindt haar weg niet op het internet :-) Ok, om alle mensen ter wereld te laten zien dat plantaardig eten niet saai is dan. Of om een bestaansreden te geven aan mijn Compulsive cooking Disorder. Ik ben er namelijk van overtuigd dat dat bestaat en dat ik dat heb. Ik kan echt aan het koken slaan en dan verwonderd zijn als de dag om is, plots.

Gebakken havermout

Ik ben een moeder van 2 jongens, intussen al bijna 8 en 10. Wat begon als een blog van een moeder die wat tips wou geven om kleine kinderen groenten en linzen te leren eten, gaat nu over in een blog van een moeder die af en toe al eens wat meer 'lui' kan zijn (leve de zelfstandigheid van de pre-puberalen!) en niet meer noodgedwongen elke dag om 6u het bed uit moet om luiers te verversen. Ja, dat is dus echt maar een fase -- gelukkig! :-)

Maar kijk, opstaan is soms nog een uitdaging voor me en heel soms schiet het ontbijt er dan bij in. Niet gezond, ik weet het. Maar ik ga in extremis liever zelf met een lege maag de deur uit dan dat ik mijn kinderen met een lege brooddoos naar school stuur.

Goed, waar ik naartoe wil: er is daar een oplossing voor, namelijk je ontbijt op voorhand bakken.
Zowat iedereen is aan de havermout dezer dagen, lijkt het wel (als ik zie hoe groot het aanbod van havermout en verwante producten of bewerkingen is geworden in de supermarkten, lijkt dat niet alleen zo, maar zo ik het stellen als een feit)
Het wonderlijke aan die havermout is dat je er alle kanten mee uit kan. In een papje 's morgens vroeg met wat amandelmelk ... heerlijk. Maar dan moet je wel tijd en zin hebben om het te maken en te laten afkoelen zodat je je tong niet brand. Je kan het ook moeilijker meenemen in de auto of de trein als je tegen de tijd aan het vechten bent in de ochtendrush.
Maar dat kan je met deze muffins wel. Aha!
Het is gewoon je bekende ontbijt, alleen op voorhand al gebakken. Veel handiger kan het leven niet worden. Het is ook een prima gezond tussendoortje.... en ook grote en kleine kinderen zijn er dol op.

De basis is
3/4 cup havermout
1/4 cup gemalen havermout (tot poeder malen in de koffiemolen)
en 5/4 cup plantaardige melk.

daarbij voeg je

1) 2 eetlepels rozijnen, wat amandelschilfers, fijngehakte noten, een appel in kleine stukjes en wat kaneel
of
2) een banaan in kleine stukjes, fijngehakte noten, wat cacaopoeder en chocoladedruppels
of
3) peer in stukjes, fijngemalen kardemom en amandelen in stukken
of
4) kokosrasp en stukjes ananas (combineer met kokos-rijst melk als plantaardige melk)
of
..... de mogelijkheden zijn eindeloos!
Doe alle ingrediënten samen in een kom, roer goed door en verdeel het papje over 6 gaten in je muffinbakblik. (verdubbel alles voor 12 stuks als je een groter gezin hebt)
Bak 30min op 180 graden in de heteluchtoven.

Je kan dit warm of koud eten.
Wil je het geheel een beetje luchtiger maken? Voeg dan in het deeg wat bakpoeder toe, of een beetje niet natriumbicarbonaat en een halve theelepel appelazijn. Maar dat moet niet... het lukt ook prima zo.
Als je de muffins in het bakblik laat afkoelen, komen ze vanzelf los, je hebt in principe geen cupcake papiertjes nodig.

Mijn ontbijt voor morgen staat al klaar  ;-)